Hoe het bij een andere werkgever heel anders kan lopen. Afscheid van mijn tijdperk als financieel adviseur…
Hoe fijn de start ook was om terug te keren naar mijn werk. Het bleek later een heel gevecht om door te zetten.
Met veel moeite nam de werkgever die zo meegeleefd had, afscheid. Door externe omstandigheden was er geen werk meer voor mij. Door het medeleven kon ik daar eigenlijk prima mee omgaan.
Ik kon door in een nieuwe baan. Deze werd in overleg aangepast naar mijn situatie. Wat minder verantwoordelijkheid en er wat flexibiliteit mogelijk als alleenstaande met jonge kinderen. Hoopvol en blij ging ik aan het werk.
De druk was alleen veel zwaarder. De taken niet lichter. En waar het belangrijk was voor mij om thuis te eten met de kinderen, was het toch de bedoeling dat ik langer bleef. Bij thuiskomst hingen ze bijna aan mijn benen om aandacht. Binnen een half uur moesten ze douchen en in bed voor een beetje ritme in hun leven. Alles in mij schreeuwde dat het niet klopte. Maar onzekerheid nam toe en de wens om financieel zelfstandig te zijn en de verantwoordelijkheid alleen voor mijn gezin te kunnen zorgen, was groot. Ik kan het verhaal nog langer maken. Maar mijn conclusie was uiteindelijk dat ik uit zou vallen als ik zo doorging. En zo hoor ik dus ook tot het aantal mensen dat na een verlies uitvalt op het werk en niet meer in het oude werk terugkeert. Het is ook anders als het verlies plaats vindt op een andere plek. Het meeleven op de plek waar je was op dat moment is het belangrijkst om terug te keren. Maar ik droeg het nog met me mee. En rouwen doe je niet alleen de eerste paar maanden.
De verschillende punten die ik moest overwegen waren: de financiën, hoe zag het eruit zonder dit inkomen als ik een andere baan zou zoeken met minder diploma’s en ervaring? De diploma’s die ik in al die jaren had gehaald zouden niet meer geldig zijn. Tegenover, meer tijd met de kinderen en niet te vergeten, gezond blijven. Ze hadden tenslotte nog maar 1 ouder! De keuze was ineens niet moeilijk meer.
Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik de keuze zelf heb gemaakt voor mijn gezondheid en mijn gezin. Dat ik in 1 jaar mijn partner en werk zou verliezen dat was ondenkbaar. Het heeft heel veel gevergd, weer een verlies, maar het heeft mij wel enorm veel geleerd:
🏋️De mens is sterk, houd vertrouwen!
‼️ Keuzes maken voor je zelf is heel erg belangrijk
❤️ Geloof in jezelf, neem niet automatisch aan dat het aan je ‘kunnen’ ligt als je het werk niet aan lijkt te kunnen.
💡 Tips
De tips die ik nog mee zou geven aan de werkgever/leidinggevende of collega voor een werknemer die met verlies leeft:
👉 Beschouw mensen in rouw niet als mensen die ziek zijn of psychische problemen hebben, maar als mensen die verdriet hebben. Erkenning en ondersteuning helpt het om weer goed aan de slag te kunnen en plezier terug te vinden in het werk.
👉 Voor als de werknemer voor het eerst weer gaat werken. Drink even vooraf koffie met de werknemer en kom samen de werkvloer op.
👉 Pas de werkzaamheden in overleg met de betrokkene aan zodat het haalbaar is.
👉 Praat er open over. Het verdriet is er en wordt niet omhoog gebracht door het gesprek. Het geeft juist ruimte als erover gesproken mag worden.
👉 Realiseer dat na een tijdje het verlies groter kan zijn dan het eerst was.
👉 Herdenk sterfdata, door een kaartje of bloemetje met de boodschap: wij denken vandaag aan je.
